Verslaving - Iets om over te praten
Moeder verliest het contact met haar kind door een verslaving
Wilma en Erik hebben te maken gehad met een alcoholverslaving. Samen delen zij hun verhaal om andere verslaafden en hun families te helpen. Ze informeren ook mensen over wat een verslaving met iemand doet. Verslaving is een ziekte waarvan de verslaafde lang ontkent deze te hebben. Praten met mensen die in dezelfde situatie zitten, kan helpen op weg naar herstel.
Alcoholverslaving
Wilma: ‘In mijn jeugd heb ik veel kinder- en jeugdwonden opgelopen. Ik had het gevoel niet goed genoeg te zijn. ik wilde graag bewijzen dat ik wel dingen kon bereiken en was streng voor mijzelf. Tijdens mijn lerarenopleiding merkte ik dat ik mij met alcohol kon ontspannen. Ze voelde mij dan vrijer en had het idee dat anderen mij leuker vonden. Het gebruik van alcohol werd een beloning als ik 1 van mijn doelen had bereikt.
Ik haalde mijn diploma en kreeg een baan als lerares. Ik kreeg toen ook een leuk gezin en gebruikte geen alcohol. Volgens de sociale regels allemaal redenen om gelukkig te zijn. Helaas, voelde ik me juist ongelukkig. Nu weet ik dat dit met mijn jeugd te maken had, maar toen nog niet. Af en toe wat alcohol hielp mij om me beter te voelen. "Maar, al gauw had ze steeds meer nodig om dat gevoel te krijgen.
Erik zat in dezelfde situatie. Erik vertelt: “Ik vond het altijd moeilijk om over mijn gevoelens te praten. Daarvoor in de plaats zocht ik naar een middel om mijn gedachten te verdoven.” Dat middel vond hij in de alcohol. “Voordat ik het wist, had ik steeds meer alcohol nodig.”
Wilma en Erik hadden heel lang controle over wanneer ze alcohol namen. Zij richtten hun hele leven zo in dat ze hun werk goed konden uitvoeren. Dit kostte hen steeds meer energie, totdat ze de controle verloren. Ze ontkenden vooral voor zichzelf dat ze ziek waren. Bezorgde familie, vrienden, buren en collega’s wimpelden ze af met een smoes. Wilma verloor door de verslaving het contact met haar man en kind. Ook al woonden ze in hetzelfde huis. Alle 3 zaten ze vast in hun eigen bubbel.
Zelfhulpgroepen bij verslaving
Wilma, Erik leden onder de schaamte, het negatieve beeld over verslaving en een negatief zelfbeeld.
Het begin van herstel kwam pas met hulp van anderen. Via zelfhulpgroepen leerden ze hoe ze met de verslaving om moesten gaan. Erik en Wilma wilden afkicken en leren praten over hun gevoelens. Ze leerden meer inzicht in hun gedachten en overtuigingen te krijgen. En leerden om sterker en anders in het leven te staan. Dat ze niet de ‘verslaafde’ zijn, maar een verslaving hebben. Het was een lange weg van vallen, opstaan en doorzetten.
Als ervaringsdeskundige helpen zij nu mensen, die in dezelfde situatie zitten. Bijvoorbeeld met groepen voor lotgenoten, zoals:
- mensen met een verslaving
- voor familieleden en andere mensen die dicht bij een verslaafde staan
Ze geven ook hersteltrainingen en voorlichting op scholen.
Contact met iemand die verslaafd is
Heb je contact met iemand die een verslaving heeft? Probeer dan zonder oordeel te kijken. Kijk en luister eens naar de mensen die een verslaving hebben. Het is namelijk nooit een vrije keus geweest om verslaafd te raken. Veroordeel niet, maar je hoeft ook niet alles te pikken van een verslaafde. Want dat helpt ook niet als je een verslaafde wil ondersteunen op weg naar herstel. Zoekt iemand hulp om te herstellen, dan kan Intact – Herstel en zelfhulp ondersteunen.